پیامبربزرگوار اسلام در سال دهم هجرت و در ایام پایانی رسالت خویش همسفران آخرین حج خودرا در صحرای جحفه بر کنار غدیر خم گرد آورد تا بار دیگر پیام روشن خود در زمینهگزینش الهی علیعلیه السلام برجانشینی خویش رابه اطلاع مردم برساند. او چنین کرده و با آشکاریِ تمام، این پیامرا به مردم رساند. پیامی که ابلاغش دین را کامل،نعمت را تمام و اسلام را دین موردرضایت پروردگار نمود. آن سان که از خطبه غدیر بر می آمد پیامبر به علت کمی مومنانو زیادی منافقان و کافران از خدای خویش درخواست می کرد تا او را از این ابلاغ معافنماید. اما لحن کوبنده آیه "ابلاغ" که از یک سو وی را مامور به این پیامرسانی نموده و از سوی دیگر هشدار می داد که اگر چنین نکند گویی اساساً رسالتخداوندی را به مردم نرسانده است، سبب شد تا حضرتش از خلق نهراسد و چنان کند تاگزارشگران غدیر شرح حال کامل آن را در نوشته های خود آورده اند. پیام غدیر، پیام امامت و ولایت است. رشته ای که در ادامه رسالت پیامبرعهده دار ارائه و ترویج و پاسداری از حریم اعتقادات اسلامی است. محور آغازین آنعلیعلیه السلام ومحور امروزین آن مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف میباشد که در خطبه غدیر پیامبر به زیبایی طرح گردیده است. به راستی آنجا که پیامبربا تمامی علوّ شان خویش آن چنان عمل کرده است و خدای رسول، رسول خود را از ابلاغچنین رسالتی ـ با تمام مشکلات و موانع موجود ـ معاف ننموده، آیا امروزه می توان بهآسانی از کنار این اعتقاد اساسی و اصیل گذر نموده، گاهی بر بساط معامله و مصلحتاندیشی نشسته و دیگر گاه سنگرهای فتح شده را یکی پس از دیگری واگذار نمود و بهبهانه های گوناگون راه بی توجهی، سست عنصری، عافیت طلبی و منفعت جویی را پیش گرفت؟از این رو آن رسالتی که در این روزگاران بر عهده خطیب در مسند خط به نهاده شده استکه با سخنانی شیوا، منطقی به دور از غوغا سازی با مقاومت و استواری، گرد و غبار ازچهره این اعتقاد زدوده با شفافیت تمام سخن از اصالتهای اعتقادی و باورهای محکم شیعیدر میان آورد و روشن نماید که سخن از غدیر و مبعوث آن نه کاری بی حاصل وناروا، چوننبش قبر تاریخی استف بلکه ارائه چهره واقعی اسلام و در یک کلام جامع "اسلامامامت" است که این کاری بس بزرگ و رسالتی بس خطیر است.سخنرانباید بکوشد تا این باور در ذهن ها و عمق جان ها جای گیرد که سخن از غدیر نه تنهاسخن از برهه ای ازتاریخ است که شتابزده و زودگذر در میان آمده و بعد هم به فراموشیسپرده شود. بلکه گفتگو پیرامون دین مورد پسند

خداوندیاست که اگر می خواهیم در شما دین باوران واقعی جای گیریم باید پای بند پیام و عهدغدیر باشیم. سخنران با پرداختن به خطبه غدیر و بهره گیری از روش پیامبر در ایراداین خطبه ـ که اتکاء به آیات فراوانی از قرآن مجید میباشد ـباید نشان دهد که امامتعلیعلیه السلام وفرزندان معصومش ریشه در کتاب خدا دارد و به اصطلاح "منصوص"است.آن هم به نص جلی یعنی آشک ارِ آشکار و روشنِ روشن. البته "لمن کان له قلب اوالقی السمع".او با الهام از این سبک پیامبرباید نشان دهد که جمله"حسبنا کتاب الله" از ناحیه هر کس و با هر عقیدهکه گفته شد،شعاری به دور از عمل است که اگر واقعیت داشت همان دو سوره از قرآنمجید،85آیه از قرآن و چه بسیار مقطعاتی ازآیات دیگر قرآن که در خطبه غدیر به چشم می آید کافی بود تا گوینده آن کلام را به خودآورد و دریابدکه ولایت علیعلیه السلام برخاستهاز عمق کتاب الهی است و خاستگاه آن قرآن مجید می باشد. سخنران در فرصتی که در غدیر به او داده می شود باید پیش از آنکه با احساسو عاطفه مستمع خود در این مقوله سخن بگوید، بکوشد تا رشته عقل و منطق سلیم را دراو استوار سازد به طوری که شنونده دریابد که غدیر "عید الله اکبر" است واین بدان معنی است که باید مبعوث آن را گرامی داشت و ضمن برپایی جشن و سرور و شادیو شادمانی کوشید تا ابعاد مختلف این اندیشه در دلها ریشه گیرد و پایه و مایه یابد،روشن نماید و روشنی به بار آورد. سخـنران اگر این رسالت را به انجام رساند آن وقت می بیند که پای در جایپای پیامبر صلی الله علیه و اله خودنهاده وسخن از حقیقتی در میان آورده که پیامبرش بر آن پای می فشرده است، آن سان کهکارنامه درخشان32ساله دوران رسالتش گویای اینواقعیت است.سخنران اگر با ورق زدن تاریخ نشاندهد تنها با گذشت70روزاز غدیر و به دنبال رحلتپیامبر صلی الله علیه و آله ورقآن چنان برگشت که بر مبعوث غدیر آن گذشت که گفتنی نیست آن وقت است که در پناه طرحمستند و متین آن حوادث، ضمن مردم شناسی ویژه ای که از آن دوران به دست می دهد،نشان خواهد داد که چه شد تا کودتای سفید سقیفه به سرعت توانست پیام غدیر را پایمالنماید و مبعوث غدیر را دست بسته به مسجد بکشاند و اینها نه گزارشات تاریخی شیعیاناز آن برهه تاریخ است که ابن ابی الحدید ها ، ابن قتیبه دنیوری ها، جرج جرداق ها،عبد الفتاح عبد المقصودها و .... و دیگر سنیان منصف از آن جریانات گزارش کرده اند. و خلاصه اینکه رسالت سخنران، در غدیر آن است که ضمن بسنده نکردن بهمحفوظات خود و قانع نبودن به حرکت درسطح و میان سخنان تکراری بکوشد تا با ارائهطرحی نو در موضوع غدیر مسئله را از یک اختلاف عقیده ساده و مربوط به گذشته ایام بهدر آورد، بی توجهی به آن را زیر پوشش شعارهای فریبنده وحدت گرایی که طرح می شود،گناهینا بخشودنی بداند و همانطور که امام علیعلیهالسلام در آغازین روز خلافت خویش پس ازیک دوره پر رنج و درد انزوای38ساله و مراد "الان اذ رجعالحق الی اهله و نقل الی منتقله" او نیز نشان دهد که پشت کردن به غدیر پشت کردنبه اسلام قرآن و حق روشن و مسلم است که هرگز بر یک مسلمان دین باور، روا نمی باشدو واگذاری پیام غدیر، وارهانیدن تمام اسلام و مسلمانی است که به یقین جایز نمیباشد. به این امید که تعهد وپایمردی سخنران در این مقوله به کمک خلوص نیت و باور قطعی او و نیز قلب سرشار ازمهرعلیعلیه السلام واولاد پاکش سبب شود تا این حقیقت مملو زنده و متلالاء باقی بماند و تا جهان برپاستاین شعارشیعه در غدیر نیز در فضای گیتی طنین انداز باشد که:"الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه علی بن ابی طالب و اولاده المعصومین علهیمالسلام"

وهم ما قدردان این نعمت الهی باشیم که به حریم این اعتقاد راه یافته و بر این آستانبار یافته ایم که "و ما کنا لنهتدی لولا ان هدانا الل